Klimmen naar Poon Hill

14 oktober 2013 - Pokhara, Nepal

Verrassing! In het hotel waar we nu zijn hebben we toch wifi! Dus hier een update van hoe het er voor staat.

 

Dag 1 van de trekking:

Om 6 uur stonden we op, het was erg vroeg maar we hadden allemaal erg zin in wat er komen ging. We hadden onze tassen al flink uitgedund de dag ervoor dus we waren er helemaal klaar voor.

We gingen ergens anders eten dan in het hotel waar we sliepen, daar zouden we ook gelijk onze spullen die we niet meenamen achterlaten. Het eten was prima en als bonus kregen we van Sebastiaan (zo mogen we meneer Cooiman noemen) een snicker, die er goed in ging!

Toen was het tijd om onze spullen in de bus te laden en naar de start van de trekking te gaan.

Halverwege de rit had Sebastiaan een cadeau voor ons. Omdat zijn vrouw jarig was, mochten we allemaal een wandelstok uitkiezen bij een tentje langs de weg. We vonden het allemaal gaaf om te krijgen, maar dachten niet echt dat we ze nodig zouden hebben. Later zou blijken dat ze onmisbaar waren, behalve voor Jelle omdat hij al groot en sterk is.

 

De trekking begon op 1700 meter en we begonnen gelijk al te klimmen. In het begin was het best zwaar maar onze lichamen begonnen er al best snel aan te wennen, en samen met de pauzes was het best wel te doen.

Onderweg was je vooral bezig met waar je je voet en je geweldige stok, die we ondertussen namen hadden gegeven, neer moest zetten, maar als je even om je heen keek was wat je zag onbeschrijfelijk. 

Toch ga ik nu een poging wagen:

Het weer was ongelofelijk helder, Dus konden we kilometers ver zien. We keken uit over een dal met een meanderende rivier. De bergen aan weerszijden van het dal waren trapsgewijs bebouwd zodat je het land maximaal kon benutten, hierdoor werd het hele beeld erg surreëel, als of je naar een levensgrote maquette zit te kijken.

 

Om 12 uur luchen we in een van de kleine dorpjes die we tegenkomen, we genieten van het uitzicht en van de rust die we hier krijgen aangezien het erg lang duurt voordat het eten er is.

Daarna blijven we lopen en blijven we genieten tot we eindelijk, na 8 uur trekken, aankomen bij onze slaapplaats, het dorpje genaamd Landruk.

Na het douchen gingen we avondeten, en toen werden we verrast door de mensen van het dorp die voor ons gingen dansen en ons daarna uitnodigde om mee te dansen. Na deze mooie ervaring gingen we allemaal naar bed.

 

Dag 2 was de zwaarste dag van de trekking, het begon met omlaag tussen de rijstvelden door, wat nog wel te doen was, maar toen kwam het vernietigende stuk waar we in de brandende zon recht de berg op gingen. 

Hoe hoger we kwamen, hoe duurder alles werd, wat wel logisch is aangezien iemand alles de berg op moet sjouwen.

 

Na het zwaarste stuk kwamen we in een dorpje waar een os geslacht ging worden, een aantal van ons waren geïnteresseerd en bleven kijken, de rest besloot door te lopen.

De rest van de dag verliep zoals gepland en na 8 uur trekken waren we aangekomen in Tadapani, ondertussen waren we al op 2660 meter. We gingen allemaal vroeg slapen, Aangezien we weer om 6 uur opmoesten.

 

Dag 3 was een stuk makkelijker. We gingen eerst weer een stuk naar beneden, waar we aapjes zagen! Na een kwartiertje te hebben gekeken naar de slingerende diertjes liepen we weer verder naar boven. De zon scheen nog wel flink, maar we liepen in een bos dus hadden we er geen last van.

We waren al snel op 3100 meter en vanaf daar werd het vlak, wat het lopen een stuk makkelijker maakte.

En toen, oppeens, waren we in een droomwereld. Het pad was vlak en smal, en naast het pad liep het stijl naar beneden. Dit klinkt op zich niet als een bijzondere droom, maar wat ik nog niet verteld heb, is dat 10 meter onder ons het wolkendek lag. Met in de verte enorme, met sneeuw bedekte bergen.

We zijn hier een half uur geweest, om gewoon te kunnen genieten van het uitzicht. Toen we weer gingen lopen was het nog maar een kort stukje naar het hotel.

 

En daar zitten we nu nogsteeds, dag 4, omdat het al zo'n 6 uur regent. We zullen aan het eind maar 4 dagen getrokken hebben in plaats van 5, en zullen morgen kijken of Poon Hill nog zin heeft. Beetje een domper natuurlijk, maar we laten ons humeur er niet door inzakken. Omdat we weten waar we zijn.

En het is hier geweldig.

15 Reacties

  1. Harry & Wally:
    14 oktober 2013
    Wat leuk om te lezen!.
    Het leest als een film.... [maar dan een die ik zelf ook nog graag een keer wil gaan zien :-)].
  2. Jan-Dirk:
    14 oktober 2013
    Mooi verslag, spannend geschreven en blijkbaar indrukwekkende vergezichten.
    Succes met lopen!
  3. Elly Wesdorp:
    14 oktober 2013
    Wat geweldig om dit allemaal te zien ! Wat hebben jullie veel te vertellen straks . Geniet ervan. Kijk al uit naar het volgende blog .
  4. Irma van der velden:
    14 oktober 2013
    Wat heerlijk om weer iets van jullie weer te horen, ik had een poosje stilte verwacht! Baalen van die regen, maar wat een geweldige tracking tot nu toe!. Ik kijk erg uit naar jullie reisverhalen en geniet op duizende kilometers afstand mee!
    Succes en geniet!
  5. Astrid van der Kamp.:
    14 oktober 2013
    Ongelooflijk, wat een belevenis.
    Fijn dat er zelfs daar toch nog even Wifi was want het verslag kwam echt als n verrassing!
    Dank daarvoor.
  6. Ruth Cooiman:
    14 oktober 2013
    Wat een beeldende reisverslagen schrijven jullie! Ik geniet er van om in gedachten mee te leven.
    Ja, jammer dat jullie gestrand zijn, maar ik begrijp dat jullie niet humeurig te krijgen zijn. Veel plezier nog met elkaar tijdens deze onvergetelijke reis! (is mijn ervaring)
  7. Coby , collega van freek,s moeder:
    14 oktober 2013
    Wat een verrassing...toch nog een verslag. En wat een spannend verhaal is dit zeg. Ik ben gewoon een beetje jaloers....nee hoor .Heerlijk dat jullie dit allemaal mee kunnen maken. Dit vergeten jullie je hele leven niet meer. Hoop dat jullie toch nog een dag verder gaan en dat het minder gaat regenen zodat jullie nog meer kunnen gaan zien. Bedankt dat ik het op deze manier ook een beetje mag mee beleven.
  8. Wendeline:
    14 oktober 2013
    Wauw, ongelooflijk. Wat een prachtige ervaring. Zoals het geschreven is, is het in mijn hoofd een prachtige film geworden. Dank jullie wel om het op deze wijze met ons te delen.
  9. Marielle:
    14 oktober 2013
    Plingplong, tóch weer een nieuw verslag! Wat gaaf om dit nu al te kunnen lezen. Die meneer Cooiman (die jullie Sebastiaan mogen noemen...) met z'n wandelstokken! Ik zei gisteren nog "Freek zal wel beter weer hebben dan wij hier in Nederland", maar het regent bij jullie dus ook...
    Nu weer wachten op het volgende verslag en ondertussen: geniet van dit avontuur!
  10. Karin kapaan:
    14 oktober 2013
    Hoi,

    Wat ontzettend leuk om zo te lezen wat jullie meemaken.
    Wat een fantastische ervaring voor jullie allemaal!
    Geniet er met volle teugen van en nog heel veel succes
    en plezier met jullie missie!

    Gr.Karin Kapaan
  11. Veronica:
    15 oktober 2013
    Hallo Leanne, we hebben net van je moeder je reislogger gekregen! Wat een prachtig avontuur voor jullie, we zijn heel blij te mogen lezen hoe jullie alles beleven. Goede reis verder!
  12. Bas:
    15 oktober 2013
    Wat een geweldige manier om jullie te volgen! En die trektocht: Elke dag keek ik toch stiekem of er tussendoor een internettoegang zou zijn. En nu blijkt deze er te zijn, wat een prachtig reisverslag tot gevolg heeft. Zelfs van zo ver weg weten jullie ons te verrassen.
    Groeten van ons.
  13. Ankie de jong:
    15 oktober 2013
    Wat een mooi verslag! We zien het helemaal voor ons.
    Even een paar vraagjes en een tip voor Leon: als het daar zo rustig is waarom heet het dorp dan Landruk? Zit je op Cloud Nine?
    En als het blijft regenen, klim dan boven de wolken.Nou, zo kan ie wel weer. Veel plezier!
  14. Esmée:
    15 oktober 2013
    Ik word hier zo oprecht gelukkig van!
  15. Leo Pols:
    15 oktober 2013
    Wat een beeldend verslag! Ik zie het voor mij. Is het toeval dat hierboven reclame wordt gemaakt voor schoenen? Bij de klimaatjagers afgelopen zondag op tv was er ruim aandacht voor Nepal, en dan ook nog het stuk waar jullie lopen. Dat was een verrassing! Niets is toeval.