Klimmen naar Poon Hill
14 oktober 2013 - Pokhara, Nepal
Verrassing! In het hotel waar we nu zijn hebben we toch wifi! Dus hier een update van hoe het er voor staat.
Dag 1 van de trekking:
Om 6 uur stonden we op, het was erg vroeg maar we hadden allemaal erg zin in wat er komen ging. We hadden onze tassen al flink uitgedund de dag ervoor dus we waren er helemaal klaar voor.
We gingen ergens anders eten dan in het hotel waar we sliepen, daar zouden we ook gelijk onze spullen die we niet meenamen achterlaten. Het eten was prima en als bonus kregen we van Sebastiaan (zo mogen we meneer Cooiman noemen) een snicker, die er goed in ging!
Toen was het tijd om onze spullen in de bus te laden en naar de start van de trekking te gaan.
Halverwege de rit had Sebastiaan een cadeau voor ons. Omdat zijn vrouw jarig was, mochten we allemaal een wandelstok uitkiezen bij een tentje langs de weg. We vonden het allemaal gaaf om te krijgen, maar dachten niet echt dat we ze nodig zouden hebben. Later zou blijken dat ze onmisbaar waren, behalve voor Jelle omdat hij al groot en sterk is.
De trekking begon op 1700 meter en we begonnen gelijk al te klimmen. In het begin was het best zwaar maar onze lichamen begonnen er al best snel aan te wennen, en samen met de pauzes was het best wel te doen.
Onderweg was je vooral bezig met waar je je voet en je geweldige stok, die we ondertussen namen hadden gegeven, neer moest zetten, maar als je even om je heen keek was wat je zag onbeschrijfelijk.
Toch ga ik nu een poging wagen:
Het weer was ongelofelijk helder, Dus konden we kilometers ver zien. We keken uit over een dal met een meanderende rivier. De bergen aan weerszijden van het dal waren trapsgewijs bebouwd zodat je het land maximaal kon benutten, hierdoor werd het hele beeld erg surreëel, als of je naar een levensgrote maquette zit te kijken.
Om 12 uur luchen we in een van de kleine dorpjes die we tegenkomen, we genieten van het uitzicht en van de rust die we hier krijgen aangezien het erg lang duurt voordat het eten er is.
Daarna blijven we lopen en blijven we genieten tot we eindelijk, na 8 uur trekken, aankomen bij onze slaapplaats, het dorpje genaamd Landruk.
Na het douchen gingen we avondeten, en toen werden we verrast door de mensen van het dorp die voor ons gingen dansen en ons daarna uitnodigde om mee te dansen. Na deze mooie ervaring gingen we allemaal naar bed.
Dag 2 was de zwaarste dag van de trekking, het begon met omlaag tussen de rijstvelden door, wat nog wel te doen was, maar toen kwam het vernietigende stuk waar we in de brandende zon recht de berg op gingen.
Hoe hoger we kwamen, hoe duurder alles werd, wat wel logisch is aangezien iemand alles de berg op moet sjouwen.
Na het zwaarste stuk kwamen we in een dorpje waar een os geslacht ging worden, een aantal van ons waren geïnteresseerd en bleven kijken, de rest besloot door te lopen.
De rest van de dag verliep zoals gepland en na 8 uur trekken waren we aangekomen in Tadapani, ondertussen waren we al op 2660 meter. We gingen allemaal vroeg slapen, Aangezien we weer om 6 uur opmoesten.
Dag 3 was een stuk makkelijker. We gingen eerst weer een stuk naar beneden, waar we aapjes zagen! Na een kwartiertje te hebben gekeken naar de slingerende diertjes liepen we weer verder naar boven. De zon scheen nog wel flink, maar we liepen in een bos dus hadden we er geen last van.
We waren al snel op 3100 meter en vanaf daar werd het vlak, wat het lopen een stuk makkelijker maakte.
En toen, oppeens, waren we in een droomwereld. Het pad was vlak en smal, en naast het pad liep het stijl naar beneden. Dit klinkt op zich niet als een bijzondere droom, maar wat ik nog niet verteld heb, is dat 10 meter onder ons het wolkendek lag. Met in de verte enorme, met sneeuw bedekte bergen.
We zijn hier een half uur geweest, om gewoon te kunnen genieten van het uitzicht. Toen we weer gingen lopen was het nog maar een kort stukje naar het hotel.
En daar zitten we nu nogsteeds, dag 4, omdat het al zo'n 6 uur regent. We zullen aan het eind maar 4 dagen getrokken hebben in plaats van 5, en zullen morgen kijken of Poon Hill nog zin heeft. Beetje een domper natuurlijk, maar we laten ons humeur er niet door inzakken. Omdat we weten waar we zijn.
En het is hier geweldig.
Het leest als een film.... [maar dan een die ik zelf ook nog graag een keer wil gaan zien :-)].
Succes met lopen!
Succes en geniet!
Fijn dat er zelfs daar toch nog even Wifi was want het verslag kwam echt als n verrassing!
Dank daarvoor.
Ja, jammer dat jullie gestrand zijn, maar ik begrijp dat jullie niet humeurig te krijgen zijn. Veel plezier nog met elkaar tijdens deze onvergetelijke reis! (is mijn ervaring)
Nu weer wachten op het volgende verslag en ondertussen: geniet van dit avontuur!
Wat ontzettend leuk om zo te lezen wat jullie meemaken.
Wat een fantastische ervaring voor jullie allemaal!
Geniet er met volle teugen van en nog heel veel succes
en plezier met jullie missie!
Gr.Karin Kapaan
Groeten van ons.
Even een paar vraagjes en een tip voor Leon: als het daar zo rustig is waarom heet het dorp dan Landruk? Zit je op Cloud Nine?
En als het blijft regenen, klim dan boven de wolken.Nou, zo kan ie wel weer. Veel plezier!